Uitnodiging om de Koran te bestuderen

Een passage in de Koran verkondigd:

“Wij hebben een boek aan jullie geopenbaard waarin jullie worden vermeld. Begrijpen jullie het niet?” (Koran 21:10) [1]

Deze woorden worden door veel gelovigen beschouwd als een uitnodiging om de Koran dieper te bestuderen en de levenslessen die erin worden geleerd toe te passen.

Belang van de wetenschap van koranrecitatie

Een van de belangrijkste disciplines die verband houdt met de Koran is de wetenschap van de koranrecitatie. Het is een wetenschap die van groot belang is voor moslims, omdat het hen helpt de Koran te begrijpen en correct te reciteren. De wetenschap van koranrecitatie wordt gezien als de basis van alle islamitische wetenschappen en is van onschatbare waarde voor degenen die zich willen verdiepen in de Koran en zijn leringen.

De Arabische taal als de taal van de Koran

Ongetwijfeld is het Arabisch de taal van de Koran, de Hadith en de islamitische jurisprudentie. Het wordt beschouwd als de lingua franca van de intellectuele elite en de overheersende taal in de islamitische wetenschappen. Dit wordt benadrukt door Allah’s woorden: “Voorwaar, Wij hebben een Arabische Koran neergezonden, zodat jullie begrip kunnen hebben.” [2]

Perfectie van de Koran

De reden hiervoor is dat de Arabische taal wordt beschouwd als een taal die bekend staat om zijn helderheid, duidelijkheid en rijkdom, waardoor het bij uitstek geschikt is om de nuances en betekenissen uit te drukken die mensen gebruiken. Daarom werd het meest verheven boek in de meest verheven taal geopenbaard, door middel van de meest verheven boodschapper, met de assistentie van de meest verheven engelen, op de meest verheven plek op aarde. De openbaring begon tijdens de nobelste maand van het jaar, namelijk de maand Ramadan, waardoor het in alle opzichten volmaakt is. [3]

Diversiteit in taal en dialect

Het Arabisch kent verschillende dialecten en talen, die hun oorsprong vinden in de diverse stammen. Net zoals in de Arabische wereld is er in Nederland ook een grote verscheidenheid aan dialecten en talen. Nederland kent verschillende dialecten en streekgebonden talen, zoals Fries, Limburgs, Twents en Gronings. In deze regio’s wordt de taal op een andere manier gesproken en zijn er ook verschillende woorden en uitdrukkingen. Het Nederlands als standaardtaal is echter wel de algemene taal in Nederland en wordt door de meeste mensen gesproken. Op dezelfde manier zijn er zeven bekende Arabische stammen, zoals vermeld in de toespraak van Abū ʿUbayd al-Qāsim bin Salām (224 AH): “Quraish, Hudhayl, Thaqīf, Hawāzin, Kinānah, Tamīm en Yaman.” Het Arabisch van deze stammen was de taal waarin de Heilige Koran werd geopenbaard. [4]

De verschillende recitatiestijlen van de Koran

Het is om deze reden dat de Heilige Koran zeven veelgebruikte Qirā‘āt kent. Het woord Qirā‘āt is afgeleid van het drieletterig werkwoord “qa-ra-a”, wat ‘samenbrengen’ en ‘samenvoegen’ betekent. In de vakterminologie van geleerden verwijst het woord naar de verschillende recitatiestijlen van de Heilige Koran. De Qirā’āt is dus de wetenschap over hoe de woorden van de Koran worden uitgesproken en hoe deze verschillen volgens de overlevering. [5]

Overlevering van de recitatiestijlen

De zeven verschillende recitatiestijlen van de Koran zijn wijdverspreid en zijn overgeleverd via massaoverdracht.  [6] [7]

Er is overgeleverd door de eerbiedwaardige metgezel ʿUmar bin al-Khaṭṭab dat hij tijdens het reciteren van Soera al-Furqān de metgezel Hishām bin Hakīm een andere expressie hoorde gebruiken dan hij had geleerd van Allah’s Gezant -vrede zij met hem-. Hoewel hij bijna naar Hishām toe wilde haasten om verhaal te halen, wachtte hij geduldig totdat hij klaar was, en trok toen aan zijn mantel en bracht hem naar Allah’s Gezant -vrede zij met hem-. ʿUmar zei: “O Gezant van Allah, ik hoorde deze man Soera al-Furqān op een andere manier reciteren dan hoe u mij hebt geleerd om het te reciteren.” De Profeet -vrede zij met hem- beval hem om Hishām los te laten en vroeg hem om te reciteren. Toen Hishām klaar was met zijn recitatie zei de Gezant van Allah: “Zo werd het geopenbaard.” Vervolgens vroeg hij ʿUmar om te reciteren, en nadat hij dat had gedaan, zei hij: “Zo werd het geopenbaard. De Koran is geopenbaard in zeven expressievormen, dus reciteer op de manier die voor jou het gemakkelijkst is.” [8]

Onderscheid tussen expressievormen (Aḥruf) en recitatiestijlen (Qirā’āt)

De geleerden maken een onderscheid tussen de verschillende expressievormen en recitatiestijlen van de Koran. Een van de opvattingen onder hen is dat de zeven expressievormen verdeeld kunnen worden over de bestaande recitatiestijlen, omdat de verschillen tussen de recitaties voortkomen uit de verschillende expressievormen.

Belangrijk is om te benadrukken dat de betekenis van de Koran bij het reciteren van een van de zeven uitingsvormen niet verandert. Alle manieren zijn correct en het is aan de persoon zelf om te kiezen welke manier het beste bij hem of haar past.[9]

Waarom zijn er zeven verschillende uitingsvormen van de Koran?

Een van de redenen waarom er zeven verschillende uitingsvormen van de Koran bestaan, is om de gemeenschap tegemoet te komen en het lezen van de Koran gemakkelijker te maken, als een genadevolle gunst. Het is tevens een bijzonderheid die voortkomt uit hun speciale status. Dit is in overeenstemming met de intentie van de Profeet, de beste van de schepping en de geliefde van de Waarheid. Toen de aartsengel Jibrīl naar hem kwam en zei: “Allah beveelt u om uw gemeenschap de Koran in één enkele uitingsvorm te onderwijzen”, antwoordde de Profeet: “Ik vraag Allah om Zijn genade en hulp. Mijn gemeenschap kan dat niet aan.” Hij bleef dit herhalen totdat uiteindelijk zeven verschillende uitingsvormen werden toegestaan. [10]

Gebruik van de recitatiestijl in bijeenkomsten

In bijeenkomsten is het van belang om de meest gangbare recitatiestijl in het betreffende land te gebruiken. In Nederland en de meeste islamitische landen wordt bijvoorbeeld de recitatiestijl van Imam ʿĀṣim op de overlevering van Imam Ḥafṣ gebruikt. Geleerden adviseren dit om te voorkomen dat mensen uit onwetendheid een andere stijl afwijzen en daarmee onbewust een daad van ongeloof begaan. [11]

De zeven reciteurs van de Koran

1. Imam Nāfiʾ bin ʿAbd al-Raḥmān bin Abī Nuʿaym al-Madanī (169 AH)
2. Imam ʿAbd Allāh bin Kathīr al-Makkī (120 AH)
3. Imam Abū ʿAmr Zabbān bin al-ʿAlā al-Baṣrī (154 AH)
4. Imam ʿAbd Allāh bin ʿĀmir al-Shāmī (118 AH)
5. Imam ʿĀṣim bin Abī al-Nujūd al-Kūfī (127 AH)
6. Ḥamzah bin Ḥabīb al-Kūfī (156 AH)
7. Imam ʿAlī bin Ḥamzah al-Kisā‘ī al-Kūfī (189 AH)

Er zijn verschillende recitatiestijlen van de Koran, waarvan zeven stijlen van het reciteren van de Heilige Koran algemeen bekend zijn en veelvuldig worden gebruikt. Het is belangrijk op te merken dat er geen verschil is in de betekenis van de Koran bij het reciteren in een van deze stijlen. Alle stijlen zijn correct. Het is het meest eenvoudig voor de gemeenschap om te reciteren in de stijl die voor hen het gemakkelijkst is.

De algemene regel is dat de meest prominente recitatiestijl in een bepaald land de stijl is die gebruikt moet worden bij openbare recitaties. Het afwijzen van een recitatiestijl wordt beschouwd als een daad van ongeloof, wat tot gevolg kan hebben dat iemand zijn geloof verliest.

Het is daarom van groot belang om te geloven in de verscheidenheid van recitatiestijlen van de Koran en om de regelgeving omtrent het gebruik van de meest prominente stijl in een bepaald land te volgen. Dit voorkomt onnodige verwarring en onwetendheid. Laten we ons richten op de waarheid en de betekenis van de Koran en deze heilige tekst op de best mogelijke manier te reciteren en begrijpen.