
Schoon en fris met de istindja, maar wat is dat?
Tijdens een bezoek aan iemand thuis voelde ik de dringende behoefte om naar het toilet te gaan. Na het voltooien van mijn behoefte merkte ik echter op dat er geen faciliteiten aanwezig waren om mezelf met water te reinigen zoals ik gewend was. Hierdoor was ik genoodzaakt om me tevreden te stellen met toiletpapier. Deze situatie verraste me, aangezien ik op bezoek was bij moslims. Dit incident benadrukte het belang van het begrijpen en toepassen van istindjā, aangezien het een integraal onderdeel is van de islamitische praktijken met betrekking tot reinheid en hygiëne.
Inhoud
- 1 De verscheidenheid van istindjā: vroegere en alternatieve methoden
- 2 Water is de beste manier om jezelf te reinigen.
- 3 Zit in de juiste richting voor de istindjā
- 4 De islamitische toiletetiquette en de istindjā
- 5 Extra aandachtspunten:
- 6 Mijn toiletpot staat in de richting van de Qiblah, wat nu?
- 7 Regels rondom wildplassen of wildpoepen
De verscheidenheid van istindjā: vroegere en alternatieve methoden
In het verleden en op plaatsen waar water schaars is, worden nog steeds alternatieve methoden toegepast om onze intieme delen schoon te houden. We hebben allemaal weleens situaties meegemaakt waarin we ons bevinden op afgelegen plekken in de natuur en dringend behoefte hebben aan een bezoekje aan het toilet, terwijl we geen toiletpapier of water bij de hand hebben. In dergelijke gevallen kunnen we bijvoorbeeld bladeren, steentjes, kluiten aarde, klei of andere materialen gebruiken. Het is echter belangrijk om te weten dat sommige voorwerpen, zoals brood, botten of droge mestkluiten, niet geschikt zijn om te gebruiken bij het reinigen van onze intieme delen. [1] [2]
Water is de beste manier om jezelf te reinigen.
Hoewel deze alternatieve methoden kunnen worden toegepast wanneer de gebruikelijke middelen ontbreken, is het vanuit hygiënisch oogpunt essentieel om te benadrukken dat water de meest effectieve manier is om grondig te reinigen. In moderne samenlevingen groeit het besef van het belang van sanitaire voorzieningen en toegang tot water, waardoor het gebruik van water voor istindjā steeds beter mogelijk is. Desalniettemin blijft kennis van alternatieve methoden relevant in situaties waarin traditionele middelen niet voorhanden zijn. [3]
Zit in de juiste richting voor de istindjā
Het is belangrijk dat je tijdens het plassen of poepen in de juiste richting zit. Je mag namelijk niet met je voor- of achterkant in de richting van de Qiblah zitten. Dit is de richting van de Ka’bah in Mekka. Deze richting wordt als heilig beschouwd en moet met respect worden behandeld. Het is niet toegestaan om in deze richting te urineren, te ontlasten, te spugen of met je voeten naar deze richting te slapen.
Om te weten in welke richting je wel kunt zitten, is het belangrijk om op de hoogte te zijn van de geldende richtlijnen. In Nederland wordt bijvoorbeeld geadviseerd om tijdens het plassen of poepen in de richting van het noordoosten of zuidwesten te zitten. Dit is een praktische richtlijn die hier van toepassing is. Het is echter belangrijk om te begrijpen dat andere landen verschillende richtlijnen kunnen hebben, omdat de richting van de Qiblah kan variëren vanwege de geografische ligging van dat land.
Stel je voor dat je in een positie verkeert waarin je gezicht of achterkant naar de Qiblah is gericht. Zodra je je hiervan bewust wordt, is het belangrijk om direct van richting te veranderen. Let ook op dat je bijvoorbeeld je kind niet in de richting van de Qiblah laat plassen of poepen. [4]
De islamitische toiletetiquette en de istindjā
- Wanneer je naar het toilet gaat om je behoefte te doen, is het aanbevolen om buiten het toilet, dus voordat je naar binnen gaat het volgende gebed op te zeggen:
اللَّهُمَّ إِنِّي أَعُوذُ بِكَ مِنْ الْخُبُثِ وَالْخَبَائِثِ
“Allāhumma Innī Aʿūdhu Bika Minal-Khubuthi Wal-Khabā’ith”
“O Allah, ik zoek toevlucht bij U tegen de duivels – de mannelijke en vrouwelijke.” [5]
- Ga dan met je linkervoet naar binnen.
- Doe dan in alle stilte je behoefte en wanneer je klaar bent moet je de istindjā doen.
- Gebruik je rechterhand om water te gieten en was met je linkerhand. Zorg ervoor dat de watercontainer of bidet rechtop houdt om spatten te voorkomen.
- Begin met het wassen van het voorste gedeelte en ga vervolgens over tot het wassen van het achterste gedeelte.
- Gebruik daarna een schone doek of toiletpapier om jezelf droog te deppen. Als er geen doek beschikbaar is, blijf dan vegen totdat het gebied niet meer druppelt van water.
- Verlaat het toilet met je rechtervoet en nadat je buiten het toilet bent, zeg dan het volgende gebed:
غُفْرَانَك – Ghufrānaka
“Ik zoek Uw vergeving.” [6] [7]
Extra aandachtspunten:
- Het is raadzaam om je hoofd te bedekken tijdens je toiletbezoek. [8]
- Het is eveneens niet toegestaan om staand te plassen, tenzij je hiervoor een geldige reden hebt, zoals ziekte en ouderdom.[9]
- Daarnaast is het ook niet toegestaan om voorwerpen, zoals een ring mee te nemen waar de naam van Allah, de naam van de Profeet, of verzen van de Koran enzovoort, op staat. [10]
Mijn toiletpot staat in de richting van de Qiblah, wat nu?
In veel huizen is de toiletpot zo geïnstalleerd dat je met je voor- of achterkant precies in de richting van de Qiblah zit. In zo’n situatie, als het mogelijk is, kun je overwegen om de richting van de toiletpot te veranderen of op een andere manier te gaan zitten. Tegenwoordig is het gemakkelijk om met behulp van verschillende hulpmiddelen de precieze richting van de Qiblah te achterhalen. Het is echter belangrijk om te beseffen dat zelfs een paar centimeter afwijken van de eigenlijke Qiblah niet de richting van de Qiblah is.
Graag deel ik mijn persoonlijke ervaring tijdens mijn studententijd in India. Na het verrichten van onze gebeden stonden we gewoonlijk op om de vredesgroet en zegebede aan de Profeet, vrede zij met hem, te geven. We stonden dan iets afwijkend van de richting van de Qiblah om ons naar Medina te richten. Echter, na het begroeten van de Profeet, vrede zij met hem, merkte mijn leraar Allamah Nafees Ahmad Misbahi op dat het eigenlijk niet nodig was om ons te keren, omdat die kleine afwijking ervoor zorgde dat we juist naar Europa gericht waren in plaats van naar Medina.
Regels rondom wildplassen of wildpoepen
Het is belangrijk om respect te hebben voor een schone leefomgeving en te beseffen dat wildplassen of wildpoepen volgens de islamitische voorschriften niet is toegestaan en als overlast en slechte manieren wordt beschouwd. Volgens de islamitische leer is het essentieel om zowel jezelf als je omgeving schoon te houden, zodat je goed bent voor jezelf als ook voor anderen. Het is verontrustend dat we soms wel veel aandacht besteden aan het schoonhouden van onze kleding en ons huis, maar weinig om de openbare ruimtes en omgeving geven. We gooien zomaar van alles op straat, maken portieken en gedeelde ruimtes vuil zonder rekening te houden met onze buren, en we leren onze kinderen niet het belang van een gezonde leefomgeving. Gelukkig biedt de islam ook richtlijnen met betrekking tot wildplassen en wildpoepen, die ons aansporen om respect te hebben voor onze omgeving en een goede hygiëne te waarborgen.
Volgens de islamitische wet is het verboden om op de volgende plaatsen te plassen of te poepen:
- Aan de rand van een put, vijver of bron,
- In het water, zelfs als het stromend water is,
- Aan een kade of kaai,
- Onder een boom met vruchten of een schaduwrijke boom waar je onder kan zitten,
- Op een akker waar gewassen groeien,
- Op een drukke plaats waar mensen in- en uitgaan,
- Naast moskeeën en gebedsplaatsen,
- Op begraafplaatsen,
- Op wegen en straten,
- Op een plek waar dieren worden vastgebonden of parkeerplaatsen,
- Op openbare plaatsen waar je water kan drinken, of jezelf kan wassen en reinigen, zoals het verrichten van de rituele reiniging. [11] [12]
Het wildplassen of wildpoepen op deze plaatsen kan anderen en de omgeving schaden en vervuilen. Daarom is het van groot belang om deze regels te respecteren en te streven naar een schone en hygiënische omgeving voor iedereen. In plaats daarvan is het beter om gebruik te maken van openbare toiletten indien beschikbaar, en bij afwezigheid hiervan een rustige en afgelegen plek te zoeken. Op deze manier dragen we bij aan een gezonde en respectvolle omgang met onszelf, anderen en onze omgeving.
[1]
يَجُوزُ الِاسْتِنْجَاءُ بِنَحْوِ حَجَرٍ مُنَقٍّ كَالْمَدَرِ وَالتُّرَابِ وَالْعُودِ وَالْخِرْقَةِ وَالْجِلْدِ وَمَا أَشْبَهَهَا وَلَا فَرْقَ بَيْنَ أَنْ يَكُونَ الْخَارِجُ مُعْتَادًا أَوْ غَيْرَ مُعْتَادٍ فِي الصَّحِيحِ حَتَّى لَوْ خَرَجَ مِنْ السَّبِيلَيْنِ دَمٌ أَوْ قَيْحٌ يَطْهُرُ بِالْحِجَارَةِ وَنَحْوِهَا
Nizām al-Dīn al-Burhānpūrī [1028 AH], et al. al-Fatāwā al- Hindiyyah, deel 1, Kitāb al-Ṭahārah, al-Bāba al-Sābiʾ fī al-Najāsah wa Aḥkāmuhā wa fīh Thalāthah Fuṣūl, al-Faṣl al-Thālith fī al-Istinjā (Egypte: al- Al-Matbaah Al-Kubra Al-Amiriyah, 1893), 48.
[2]
وَيُكْرَهُ الِاسْتِنْجَاءُ بِالْعَظْمِ وَالرَّوْثِ وَالرَّجِيعِ وَالطَّعَامِ وَاللَّحْمِ وَالزُّجَاجِ وَالْخَزَفِ وَوَرَقِ الشَّجَرِ وَالشَّعْرِ وَكَذَا بِالْيَمِينِ. هَكَذَا فِي التَّبْيِينِ
Nizām al-Dīn al-Burhānpūrī [1028 AH], et al. al-Fatāwā al- Hindiyyah, deel 1, Kitāb al-Ṭahārah, al-Faṣl al-Thālith fī al-Istinjā’ (Egypte: al- Al-Matbaah Al-Kubra Al-Amiriyah, 1893), 50.
[3]
وَالِاسْتِنْجَاءُ بِالْمَاءِ أَفْضَلُ إنْ أَمْكَنَهُ ذَلِكَ مِنْ غَيْرِ كَشْفِ الْعَوْرَةِ وَإِنْ احْتَاجَ إلَى كَشْفِ الْعَوْرَةِ يَسْتَنْجِي بِالْحَجَرِ وَلَا يَسْتَنْجِي بِالْمَاءِ. كَذَا فِي فَتَاوَى قَاضِي خَانْ وَالْأَفْضَلُ أَنْ يَجْمَعَ بَيْنَهُمَا. كَذَا فِي التَّبْيِينِ قِيلَ هُوَ سُنَّةٌ فِي زَمَانِنَا وَقِيلَ عَلَى الْإِطْلَاقِ وَهُوَ الصَّحِيحُ وَعَلَيْهِ الْفَتْوَى. كَذَا فِي السِّرَاجِ الْوَهَّاجِ
Nizām al-Dīn al-Burhānpūrī [1028 AH], et al. al-Fatāwā al- Hindiyyah, deel 1, Kitāb al-Ṭahārah, al-Bāba al-Sābiʾ fī al-Najāsah wa Aḥkāmuhā wa fīh Thalāthah Fuṣūl, al-Faṣl al-Thālith fī al-Istinjā (Egypte: al- Al-Matbaah Al-Kubra Al-Amiriyah, 1893), 48.
[4]
وَكُرِهَ اسْتِقْبَالُ الْقِبْلَةِ بِالْفَرْجِ فِي الْخَلَاءِ وَاسْتِدْبَارُهَا وَإِنْ غَفَلَ وَقَعَدَ مُسْتَقْبِلَ الْقِبْلَةِ يُسْتَحَبُّ لَهُ أَنْ يَنْحَرِفَ بِقَدْرِ الْإِمْكَانِ كَذَا فِي التَّبْيِينِ وَلَا يَخْتَلِفُ هَذَا عِنْدَنَا فِي الْبُنْيَانِ وَالصَّحْرَاءِ. كَذَا فِي شَرْحِ الْوِقَايَةِ. وَيُكْرَهُ لِلْمَرْأَةِ أَنْ تُمْسِكَ وَلَدَهَا لِلْبَوْلِ وَالتَّغَوُّطِ نَحْوَ الْقِبْلَةِ. كَذَا فِي السِّرَاجِ الْوَهَّاجِ
Nizām al-Dīn al-Burhānpūrī [1028 AH], et al. al-Fatāwā al- Hindiyyah, deel 1, Kitāb al-Ṭahārah, al-Faṣl al-Thālith fī al-Istinjā’ (Egypte: al- Al-Matbaah Al-Kubra Al-Amiriyah, 1893), 50.
[5]
حَدَّثَنَا آدَمُ قَالَ حَدَّثَنَا شُعْبَةُ عَنْ عَبْدِ الْعَزِيزِ بْنِ صُهَيْبٍ قَالَ سَمِعْتُ أَنَسًا يَقُولُ كَانَ النَّبِيُّ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ إِذَا دَخَلَ الْخَلَاءَ قَالَ اللَّهُمَّ إِنِّي أَعُوذُ بِكَ مِنْ الْخُبُثِ وَالْخَبَائِثِ تَابَعَهُ ابْنُ عَرْعَرَةَ عَنْ شُعْبَةَ وَقَالَ غُنْدَرٌ عَنْ شُعْبَةَ إِذَا أَتَى الْخَلَاءَ وَقَالَ مُوسَى عَنْ حَمَّادٍ إِذَا دَخَلَ وَقَالَ سَعِيدُ بْنُ زَيْدٍ حَدَّثَنَا عَبْدُ الْعَزِيزِ إِذَا أَرَادَ أَنْ يَدْخُلَ
Muḥammad bin Ismāʿīl al-Bukhārī (256 AH), Ṣaḥīḥ al-Bukhārī, deel 1, Kitāb Al-Wuḍū’, Bāb Mā Yaqūl ʿInd al-Khalā (Beiroet: Dar Ibn Kathir, 1993) 66.
[6]
حَدَّثَنَا عَمْرُو بْنُ مُحَمَّدٍ النَّاقِدُ حَدَّثَنَا هَاشِمُ بْنُ الْقَاسِمِ حَدَّثَنَا إِسْرَائِيلُ عَنْ يُوسُفَ بْنِ أَبِي بُرْدَةَ عَنْ أَبِيهِ حَدَّثَتْنِي عَائِشَةُ رَضِيَ اللَّهُ عَنْهَا أَنَّ النَّبِيَّ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ كَانَ إِذَا خَرَجَ مِنْ الْغَائِطِ قَالَ غُفْرَانَك َ
Muḥammad bin Ismāʿīl al-Bukhārī (256 AH), Ṣaḥīḥ al-Bukhārī, deel 1, Kitāb Al-Wuḍū’, Bāb Mā Yaqūl ʿInd al-Khalā (Beiroet: Dar Ibn Kathir, 1993) 66.
[7]
وَيُسْتَحَبُّ لَهُ عِنْدَ الدُّخُولِ فِي الْخَلَاءِ أَنْ يَقُولَ: اللَّهُمَّ إنِّي أَعُوذُ بِك مِنْ الْخُبْثِ وَالْخَبَائِثِ وَيُقَدِّمُ رِجْلَهُ الْيُسْرَى وَعِنْدَ الْخُرُوجِ يُقَدِّمُ الْيُمْنَى. كَذَا فِي التَّبْيِينِ وَلَا يَكْشِفُ عَوْرَتَهُ وَهُوَ قَائِمٌ وَيُوَسِّعُ بَيْنَ رِجْلَيْهِ وَيَمِيلُ عَلَى الْيُسْرَى وَلَا يَتَكَلَّمُ وَلَا يَذْكُرُ اللَّهَ تَعَالَى وَلَا يُشَمِّتُ عَاطِسًا وَلَا يَرُدُّ السَّلَامَ وَلَا يُجِيبُ الْمُؤَذِّنَ فَإِنْ عَطَسَ يَحْمَدْ اللَّهَ بِقَلْبِهِ وَلَا يُحَرِّكُ لِسَانَهُ وَلَا يَنْظُرُ لِعَوْرَتِهِ إلَّا لِحَاجَةٍ وَلَا يَنْظُرُ إلَى مَا يَخْرُجُ مِنْهُ وَلَا يَبْزُقُ وَلَا يَمْتَخِطُ وَلَا يَتَنَحْنَحُ وَلَا يُكْثِرُ الِالْتِفَاتَ وَلَا يَعْبَثُ بِبَدَنِهِ وَلَا يَرْفَعُ بَصَرَهُ إلَى السَّمَاءِ وَلَا يُطِيلُ الْقُعُودَ عَلَى الْبَوْلِ وَالْغَائِطِ. كَذَا فِي السِّرَاجِ الْوَهَّاجِ وَيَقُولُ إذَا خَرَجَ الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي أَخْرَجَ عَنِّي مَا يُؤْذِينِي وَأَبْقَى مَا يَنْفَعُنِي. كَذَا فِي التَّبْيِينِ
Nizām al-Dīn al-Burhānpūrī [1028 AH], et al. al-Fatāwā al- Hindiyyah, deel 1, Kitāb al-Ṭahārah, al-Faṣl al-Thālith fī al-Istinjā’, al-Istinjā’ ʿAlá Khamsa Awjih (Egypte: al- Al-Matbaah Al-Kubra Al-Amiriyah, 1893), 50.
[8]
إذَا أَرَادَ دُخُولَ الْخَلَاءِ يُسْتَحَبُّ لَهُ أَنْ يَدْخُلَ بِثَوْبٍ غَيْرِ ثَوْبِهِ الَّذِي يُصَلِّي فِيهِ إنْ كَانَ لَهُ ذَلِكَ وَإِلَّا فَيَجْتَهِدُ فِي حِفْظِ ثَوْبِهِ عَنْ إصَابَةِ النَّجَاسَةِ وَالْمَاءِ الْمُسْتَعْمَلِ وَيَدْخُلُ مَسْتُورَ الرَّأْسِ
Nizām al-Dīn al-Burhānpūrī [1028 AH], et al. al-Fatāwā al- Hindiyyah, deel 1, Kitāb al-Ṭahārah, al-Faṣl al-Thālith fī al-Istinjā’, al-Istinjā’ ʿAlá Khamsa Awjih (Egypte: al- Al-Matbaah Al-Kubra Al-Amiriyah, 1893), 50.
[9]
وَيُكْرَهُ أَنْ يَبُولَ قَائِمًا أَوْ مُضْطَجِعًا أَوْ مُتَجَرِّدًا عَنْ ثَوْبِهِ مِنْ غَيْرِ عُذْرٍ فَإِنْ كَانَ بِعُذْرٍ فَلَا بَأْسَ بِهِ
Nizām al-Dīn al-Burhānpūrī [1028 AH], et al. al-Fatāwā al- Hindiyyah, deel 1, Kitāb al-Ṭahārah, al-Faṣl al-Thālith fī al-Istinjā’, al-Istinjā’ ʿAlá Khamsa Awjih (Egypte: al- Al-Matbaah Al-Kubra Al-Amiriyah, 1893), 50.
[10]
وَيُكْرَهُ أَنْ يَدْخُلَ فِي الْخَلَاءِ وَمَعَهُ خَاتَمٌ عَلَيْهِ اسْمُ اللَّهِ تَعَالَى أَوْ شَيْءٌ مِنْ الْقُرْآنِ. كَذَا فِي السِّرَاجِ الْوَهَّاجِ
Nizām al-Dīn al-Burhānpūrī [1028 AH], et al. al-Fatāwā al- Hindiyyah, deel 1, Kitāb al-Ṭahārah, al-Faṣl al-Thālith fī al-Istinjā’, al-Istinjā’ ʿAlá Khamsa Awjih (Egypte: al- Al-Matbaah Al-Kubra Al-Amiriyah, 1893), 50.
[11]
وَيُكْرَهُ الْبَوْلُ وَالْغَائِطُ فِي الْمَاءِ جَارِيًا كَانَ أَوْ رَاكِدًا وَيُكْرَهُ عَلَى طَرَفِ نَهْرٍ أَوْ بِئْرٍ أَوْ حَوْضٍ أَوْ عَيْنٍ أَوْ تَحْتَ شَجَرَةٍ مُثْمِرَةٍ أَوْ فِي زَرْعٍ أَوْ فِي ظِلٍّ يُنْتَفَعُ بِالْجُلُوسِ فِيهِ. وَيُكْرَهُ بِجَنْبِ الْمَسَاجِدِ وَمُصَلَّى الْعِيدِ وَفِي الْمَقَابِرِ وَبَيْنَ الدَّوَابِّ وَفِي طُرُقِ الْمُسْلِمِينَ. … وَيُكْرَهُ أَنْ يَبُولَ فِي مَوْضِعٍ وَيَتَوَضَّأَ فِيهِ أَوْ يَغْتَسِلَ. كَذَا فِي السِّرَاجِ الْوَهَّاجِ
Nizām al-Dīn al-Burhānpūrī [1028 AH], et al. al-Fatāwā al- Hindiyyah, deel 1, Kitāb al-Ṭahārah, al-Faṣl al-Thālith fī al-Istinjā’, al-Istinjā’ ʿAlá Khamsa Awjih (Egypte: al- Al-Matbaah Al-Kubra Al-Amiriyah, 1893), 50.
[12] Jalāl al- Dīn Aḥmad Amjadī (1422 AH), Anwāre Sharīʿat, Wuẓū Kā Bayān (Lahore: Shabbir Brothers, 2007), 21.
Disclaimer
De informatie op deze website over de fiqh (islamitische jurisprudentie) heeft betrekking op de Hanafitische rechtsschool. Houd er rekening mee dat de inhoud en interpretaties mogelijk niet representatief zijn voor de andere islamitische rechtsscholen.