De tayammum is pas toegestaan wanneer je niet bij machte bent van water. Er zijn verschillende situaties waarin je niet bij machte bent van water. Dit kan bijvoorbeeld zijn dat het niet mogelijk is om aan water te komen of wanneer er in een straal van 1,5 km geen water is te vinden. Je bent ook niet bij machte van water wanneer je gegronde vrees hebt om zieker te worden door het gebruik van water of zelfs kan overlijden. Er zijn genoeg situaties waarin je je dit kunt voorstellen. Als je wel bij machte bent van water, dan is de tayammum niet toegestaan. Het doen van de wuḍū of ghusl zal dan verplicht zijn.
Tayammum is geschikt voor zowel de wuḍū als ghusl. Slechts één tayammum is voldoende voor beiden. Je hoeft dus geen aparte tayammum te verrichten voor de wuḍū en voor de ghusl.
Inhoud
Hoe verricht ik de Tayammum?
Om tayammum correct uit te voeren, volg je de volgende stappen:
- Formuleer eerst de intentie van de tayammum. Je zou kunnen zeggen: “Ik heb mij voorgenomen tayammum te verrichten om dichter tot Allāh de Verhevene te komen.”
- Spreid vervolgens je vingers wijd open en plof met je handen op de grond. Strijk overtollig stof af als er te veel aan je handen blijft plakken.
- Strijk dan met je handen over je hele gezicht.
- Plof nu voor de tweede keer met je handpalmen op de grond.
- Strijk vervolgens met je rechterhand over je linkerarm, terwijl je met je linkerhand over je rechterarm strijkt, tot en met je ellebogen. [1]
Bij het uitvoeren van de tayammum zijn de volgende zaken verplicht:
- Het vormen van de intentie voor de tayammum.
- Het bestrijken van je hele gezicht.
- Het bestrijken van je beide armen tot en met de ellebogen.
Als je een ring draagt, is het ook verplicht om de huid onder de ring te bestrijken. Verwijder eveneens je armbanden en andere juwelen, zodat de huid hieronder ook bestreken kan worden.
Waarmee mag ik wel of niet de tayammum maken?
Om de tayammum uit te voeren, is het toegestaan om gebruik te maken van zuivere aarde, stenen, zand, bleekaarde en klei. Ook is het mogelijk om de tayammum uit te voeren door met je handen op een muur van baksteen, klei, aarde, keien, kiezels, kalk, enzovoorts te ploffen.
Aan de andere kant is het niet toegestaan om de tayammum uit te voeren met goud, zilver, brons, koper, staal, hout, aluminium, ijzer, as, kleding of enige graansoort. Dit geldt voor materialen die kunnen smelten of verbranden door vuur. Wel is het toegestaan om de tayammum uit te voeren als de oppervlakte van deze materialen bedekt is met een laagje stof.
Wat moet ik doen als er bijna geen tijd over is voor de actuele ṣalāt?
Als er weinig tijd over is voor de ṣalāt waardoor je de verplichte ghusl niet kunt doen, was dan eerst de onreinheid van je lichaam af. Maak vervolgens de tayammum als compensatie voor de ghusl en voer de wuḍū uit om het gebed te verrichten. Na het gebed moet je alsnog de ghusl uitvoeren en het gebed herhalen om volledig rein te zijn.
Wat verbreek de tayammum?
Houd er rekening mee dat de tayammum ongeldig wordt zodra de wuḍū wordt verbroken of wanneer de ghusl verplicht is. Ook wordt de tayammum ongeldig zodra je weer toegang hebt tot water en dus in staat bent om de wuḍū of de ghusl uit te voeren. [2]
Kortom, tayammum is een belangrijke alternatieve reinigingsmethode in de islam die kan worden toegepast wanneer er geen water beschikbaar is of wanneer het gebruik van water schadelijk kan zijn voor de gezondheid. Het is belangrijk om de juiste stappen te volgen en de vereiste materialen te gebruiken om de tayammum correct uit te voeren.
[1]
بَابُ التَّيَمُّمِ ثَلَّثَ بِهِ تَأَسِّيًا بِالْكِتَابِ وَهُوَ مِنْ خَصَائِصِ هَذِهِ الْأُمَّةِ بِلَا ارْتِيَابٍ . ( هُوَ ) لُغَةً : الْقَصْدُ . وَشَرْعًا ( قَصْدُ صَعِيدٍ ) شُرِطَ الْقَصْدُ ; لِأَنَّهُ النِّيَّةُ ( مُطَهَّرٌ ) خَرَجَ الْأَرْضُ الْمُتَنَجِّسَةُ إذَا جَفَّتْ فَإِنَّهَا كَالْمَاءِ الْمُسْتَعْمَلِ ( وَاسْتِعْمَالُهُ ) حَقِيقَةً أَوْ حُكْمًا لِيَعُمَّ التَّيَمُّمَ بِالْحَجَرِ الْأَمْلَسِ ( بِصِفَةٍ مَخْصُوصَةٍ ) هَذَا يُفِيدُ أَنَّ الضَّرْبَتَيْنِ رُكْنٌ ، وَهُوَ الْأَصَحُّ الْأَحْوَطُ ( لِ ) أَجْلِ ( إقَامَةِ الْقُرْبَةِ ) خَرَجَ التَّيَمُّمُ لِلتَّعْلِيمِ فَإِنَّهُ لَا يُصَلَّى بِهِ . وَرُكْنُهُ شَيْئَانِ : الضَّرْبَتَانِ ، وَالِاسْتِيعَابُ . وَشَرْطُهُ سِتَّةٌ : النِّيَّةُ ، وَالْمَسْحُ ، وَكَوْنُهُ بِثَلَاثِ أَصَابِعَ فَأَكْثَرَ ، وَالصَّعِيدُ ، وَكَوْنُهُ مُطَهِّرًا ، وَفَقْدُ الْمَاءِ .
Muḥammad Amīn ʿAmr bin Abd al- ʿAzīz bin ʿĀbidīn al-Dimashqī (1252 AH), Rad al-Muḥtār ʿalā al-Dur al-Mukhtār, vol 1, Kitāb al-Ṭahārat, Arkān al-Tayammu wa Shurūṭuh, (Beiroet: Dar Al-kotob Al- Ilmiyah, 1992), 229-30.
[2] Jalāl al- Dīn Aḥmad Amjadī (1422 AH), Anwāre Sharīʿat, Wuẓū Kā Bayān (Lahore: Shabbir Brothers, 2007), 20-21.
Disclaimer
De informatie op deze website over de fiqh (islamitische jurisprudentie) heeft betrekking op de Hanafitische rechtsschool. Houd er rekening mee dat de inhoud en interpretaties mogelijk niet representatief zijn voor de andere islamitische rechtsscholen.