De vierde methode

Het afleggen van de getuigenis op lange afstand had het probleem gedeeltelijk opgelost. Maar snel ontstond het probleem dat ooggetuigen niet in staat waren om te reizen om hun getuigenis af te leggen. Dit gebeurde bijvoorbeeld toen de waarneming van de maansikkel werd gedaan door mensen die vanwege hun werkzaamheden niet in staat waren om naar een andere locatie te reizen om hun getuigenis af te leggen.

De juristen bogen zich over dit vraagstuk en kwamen met de volgende oplossing: “De getuigenis van de getuigen werd overgedragen aan anderen die wel in staat waren om te reizen. Op deze manier kon de getuigenis worden doorgegeven en werd de betrouwbaarheid van de maansikkelwaarneming gewaarborgd.”

Als de getuigen niet persoonlijk naar de Qāḍī, de islamitische rechter, kunnen gaan om hun getuigenis af te leggen, kunnen ze iemand anders tot getuige maken van hun eigen getuigenis. Deze persoon zal dan twee andere personen als getuige selecteren en zij zullen naar de plaats van bestemming reizen om hun getuigenis af te leggen. Op deze manier wordt er een getuigenis op een getuigenis afgelegd, wat bekend staat als Shahādah ʿalā al-Shahādah, een getuigenis van een getuigenis. Volgens islamitische juristen is deze methode een wettelijk bewijsmiddel voor het vaststellen van de hilāl, Dit is de vierde methode die de islamitische wetgeving biedt voor het vaststellen van een nieuwe islamitische maand.

Deze methode is bedoeld voor mensen die niet persoonlijk in staat zijn om getuigenis af te leggen en daarom iemand anders hebben aangewezen om hun getuige te zijn. De persoon die aangewezen is als getuige, moet dan bijvoorbeeld verklaren: “Ik getuig dat een bepaalde persoon, die de zoon is van een bepaalde persoon, de hilāl van een bepaalde maand van een bepaald jaar op een bepaalde dag ’s avonds heeft gezien en dat de genoemde persoon die de zoon is van een bepaalde persoon mij heeft gevraagd om zijn getuige te zijn.”

De Shahādah ʿalā al-Shahādah-methode is niet alleen een juridische oplossing voor het vaststellen van de hilāl, maar het toont ook de veerkracht en flexibiliteit van de islamitische wetgeving. Het benadrukt het belang van samenwerking en verantwoordelijkheid in het leveren van een nauwkeurige getuigenis, zelfs op lange afstand. Door deze methode toe te passen, kunnen we ervoor zorgen dat de juiste tijden worden vastgesteld voor belangrijke gebeurtenissen en vieringen in de islamitische gemeenschap. Als het nou de Ramadan is of de bedevaart. Het is een voorbeeld van hoe de islamitische wetgeving zich aanpast aan de veranderende omstandigheden en toch trouw blijft aan de principes van gerechtigheid en waarheid.